晨光中的靜默反叛

เธอทำภาพไม่ใช่เพื่อให้คนมาดู… เธอทำเพื่อให้ใจหายในยามเช้า

หยดเช้าที่ไม่ต้องพูด — แค่กลิ้งของไอน้ำจากน้ำแกงไทยบนขอบหน้าต่าง ช่างแมวเก่าๆ คนเดียวที่ล้างมืออย่างช้าๆ โดยไม่มีฟิลเตอร์เลย

คุณเคยนั่งมองแสงสุดท้ายก่อนวันจะเริ่ม? ถ้าเคย…คุณก็เข้าใจแล้วว่า ‘ความงาม’ มันเงียบมากกว่าการกดแชร์

คอมเมนต์เอาจอดไหม? เพราะฉันยังคงมีหม้อข้าผึกร้อนอยู่… และมันก็ยังหวานอยู่เหมือนโมจิที่เหลือครึ่งเดียว