Sila ang rebelde ng gabi

Nakatulog ako sa kama nang 17 minuto lang… para lang mag-isa sa sarili ko.

Di ako nag-upload ng video, nag-post ng caption, nag-Instagram story. Basta… nandito lang ako.

Sa panahon na bawat hininga ay ‘content’, sino ba ang nagpapalitaw na presence mismo ay paglaban?

Tapos! Di ako mag-ayos ng buhok

Nakita ko ang isang babae sa kanyang apartment nang umaga—walang makeup, walang lighting kit, walang audience. Ang paborito kong shot? Ang kamay niya habang binabasa ang libro habang nakatulog pa siya sa unan.

‘Wala itong value?’ sabihin mo. ‘Oo nga… pero sobra siyang real.

Hindi ako nagpa-show-off

Kami nga dati ay palaging ‘perform’: smile for the camera, perfect outfit, matalino pang sagot sa 45 seconds. Pero ano kung hindi tayo magpapakita? Pwede bang maging sarili lang?

Iyon ang simula ko—hindi sa eksena, sa katahimikan.

Sabihin mo kay Mama:

‘Di mo kailangan magpakita para mahal ka.’ Hindi ka kailangan maging perpekto para maging mahalaga. Pwede kang mababa’t di makikilala—pero ikaw ay mayroon na ring kapwa.

Tandaan: Ikaw ay sapat — kahit wala kang audience. Pwede kang manatili nang tahimik… at parating rebolusyonaryo na!

Ano kayo? Nakakaramdam ba kayo ng ganito? Comment section—baka may iba tayong nakakasundo dito! 🫶

Umaga ng Pagkakapantay

Ang unang liwanag ay hindi tawag… ito’y pahinga sa katahimikan.

Nakatulog ako nang walang alarm—tanging bawat hininga ko’y parang pag-ibig sa sarili.

Ano ba ang mas malaki: ang lace sa damit o ang pagpapahalaga sa sarili?

Sabi nila ‘sexy’… pero ako? Nagpapalit ng damdamin sa kumot.

Isa lang ang alam ko: kung hindi mo pa naiintindihan ang sarili mo… bakit dapat ibigay ang iyong kaluluwa?

Seryoso lang ako dito — ‘May nakikinig ka na… siya mismo.’

Kung ikaw din ay nag-iisa sa umaga… ano ba ang sinasabi mo sa sarili mo?

Sabihin mo na dito! Comment section battle! 💬✨

Whisper na may bala

Nag-umpisa ako sa maliit na kislap ng liwanag sa salamin—parang nagbago ang mundo sa loob ng 3 segundo.

Ang ganda? Hindi puro ‘sexy’. Ito’y intention. Parang sinasabi: “Hoy, narito ako—hindi para sa iyo, kundi para sa sarili ko.”

Sana all may ganito ring lace… pero hindi para ipakita sa mga tao—kundi para sabihin sa sarili: “Ako pa rin to. Kahit walang fanfare.”

Ano ba talaga ang ‘liberation’? Baka hindi pagpapakita… kundi pagpapahalaga sa sariling silid.

Sino ba naman ang gustong mag-broadcast ng sariling panghihinaan? Ako lang siguro… pero eto ay quiet rebellion.

Ano kayo? Gusto niyo bang maging visible… o sana lang mapansin?

#whisper #visibility #feminismph #quietrebellion

Ang Dulo ng Pagbubuhat

Hindi ako nag-umpisa para maging ‘aesthetic’. Nag-umpisa lang akong magpahinga.

Sabi nila: ‘Kailangan mo mag-pose para makita ka.’ Ako naman: ‘Hindi ako nandito para mapanood—nandito ako para mabuhay.’

White T-Shirt at Black Tights

Ang damit ko? Parang pinausok na kutsara sa kitchen. Wala pang drama. Walang spotlight. Pero… parang nakikinabang ako sa silence.

Ang Tunog ng Hindi Kailangan Magpakita

Tumayo lang ako sa harap ng salamin, tulad ng sinasabi ng mga nanay: ‘Anak, umupo ka na—hindi ka kailangan ipakita sa mundo.’

Oo nga pala… ang quiet power? Pareho ito ng pagtigil sa pag-iiwan ng “hello” sa chat habang natutulog ka na.

Sino ba talaga ang may gawa? Ang nagtatago… o ang walang ginawa? Comment section: ano kayo? Pwede ba akong magpahinga nang hindi kinakausap?

Sits on shelf? Hindi sa warehouse! Sa totoo niya, ang kanyang paa ay nasa shelf… pero ang kanyang kaluluwa ay nasa lahat ng tahanan. Walang likes? Wala naman. Pero may peace? Oo — mas malakas pa sa 100 na heart emojis. Nakikita mo ba siya? Kung hindi… baka ikaw yung nasa shelf.

Pano mo siya makikita? Hayaan mong tumahimik… at sasabihin mong: ‘Sana all.’