Liha Silang
She wakes in blue light, her silence a poem—why does this quiet moment feel more real than any filter?
Nakakatulong ang paghinga nang walang makeup… Sana all ngayon ay may pambihis na paa sa sarili? Walang filter ang kagandahan — yung tawag mo sa tubig na nag-iisa lang sa dilim. Ang buhok mo’y hindi nagdudurot… nagsasalita na lang sa bawat hininga mo.
Saan ba ‘yung like? Saan ba ‘yung comment? Dito lang — sa loob mong tao.
Pano mo ‘to i-share? I-type mo na ‘I didn’t set out to capture her beauty’… tapos i-post mo yung sarili mong hininga.
Mirror Reflection: When the Blue Dress Whispers Your Truest Self
Nakakalungkot pero tapos na ‘yan! Ang salamin? Hindi window… kundi reflection ng sarili mong hindi nagmumukha sa Instagram. Nandito ako sa blue dress, walang lipstick — puro breath lang at memory. Ang kaktus? Nakatitig sa akin nang tahimik… parang sabi niya: ‘Sino ba talaga ang nasa salamin?’ Hayaan mo na siya… basta may dilaw na araw at hugas na kama.
ذاتی تعارف
Ako si Liha Silang, isang mananayong manglalaro ng liwan sa mga kalye ng Maynila. Hindi ako modelo, hindi ko ginagawa ang perpektong mukha—kundi ang totoong pagmamaliw ng araw, ang hininga sa likod ng bintana, ang tawa na hindi napapalit. Narito ako para sa mga babae na nagsasabi na 'Hindi ako sapat,' pero mayroon pa ring pag-asa. Kita mo ba ang iyong kagandahan nang walang filter? Sasama kita sa bawat frame—nabubuhos, nakakaramdam, nakakaisip. Ikaw ay sapat. Huwag kang mag-iisa.