Socks na may rebellion

Ano ba yang sock? Hindi naman kumpleto—pero ang ganda! Parang sinabi niya: ‘Ayoko na mag-prepare para sa mundo.’

Nakita ko yung pic na ‘6K no edits’ at parang biglang nagbago ang buhay ko.

Sino ba naman siya? Walang title. Walang pose. Ang galing lang ng buhay.

Yung paa niyang nasa air—parang nag-iisa sa mundo pero okay lang.

Sabi nila ‘sensual’? Oo nga… pero hindi para sa mga mata ng iba.

Para sa kanya mismo.

Ang ganda ng pagiging unfinished—parang ikaw din?

Ito ay rebolusyon sa isipan: hindi kailangan maging perfect para maging powerful.

Ano ba ang pinakaunreal na bagay dito? Parang sinabi niya: ‘Hindi ako nakikinabang sa iyo… pero okay lang ako.’

Grabe talaga ang quiet power ng totoo.

Sino pa dito ang gusto mag-sock-half-off? Comment section is open!

Sana all naman ngayon? 😅 Naku! Saan ba ako nagsimula? Sa kusina habang iniinom ko ang tsaa… at bigla akong mag-‘edit’ ng sariling imahe! Hindi ako model sa Instagram — akoy isang nag-aalay na baba sa likod ng liwan. Ang beauty? Hinde sa perfect pic… kundi sa sigh na parang ink sa papel habang umiiyak ang araw. Mayroon pa bang naisip? Comment mo na ‘I needed this today.’ — sige na lang… tignan mo muna ang tsaa.

Nakita ko na ‘real’ sa dilim… hindi yung ‘sexy’ na may filter sa TikTok—kundi yung tahimik na pagtitingin sa salamin habang nag-iisip si Lya habang umiinom ng kape nang walang palayaw.

Ang beauty? Hindi yung pambihis na bikini o black silk stockings—kundi yung takot niya nang huminga nang malalim… parang sinasabi niya: ‘Hindi ako kailangan magpapakita… kasi ako’y narito na.’

Sa mundo kong lahat ay nag-uupahan ng ‘perfection,’ si Lya ay naglalabas ng sarili niyang espasyo… at sadyang nakakatulong.

Kayo? Nakikita ba ninyo ang sarili ninyong liwan… bago kayo mag-post ng selfie? Comment section: open na ang pinto.