Kasari sa Dilim
Quiet Moments on the Subway: A Red-Haired Woman Finds Home in Morning Light, Naked and Still
Nakatulog ka na sa tren habang mayroon pang post? Hala! Di lang nagpapost—nag-iisip lang siya ng hangin sa kahoy ng abo… Ang kanyang buhok ay parang apoy sa dilim! Walang likes? Walang comments? Eh pano naman ang kanyang kaluluwa? Nandito lang… sa tabi ng bintana… nakikinig sa tibok ng puno. Hindi siya nagsasayaw—siya’y sumusunod sa hininga niya mismo.
Sabi mo: ‘Ang ganda!’ Pero ang ganda ay nasa pagtigil… hindi sa pag-post.
Sino’ng nag-emoji dito? 🫷 (Pwede bang mag-reply ka na ‘ako rin’)?
自己紹介
Ako si Kasari sa Dilim — isang babae mula sa Baguio na naniniwala na ang kagandahan ay nasa mga pagsisigaw ng karaniwang araw. Hindi ko ginagamit ang filter, kundi ang liwan, ang hangin, at ang luha. Bawat litrato ng aking kuwento ay isang pagsamba sa mga babaeng hindi nakikita — pero naririto pa rin. Magkakasama tayong lahat sa dilim, bago sumikat ang araw.