ไม่ต้องถ่ายรูป…แต่จับแสงได้! เห็นไหม? ฉันนี่แหละคือความงามที่แท้จริง — น้ำชาอุ่นๆ จากถ้วยไม้ ที่แม่เคยวางไว้ข้างหน้าต่างตอนเช้ามืด… โดยไม่มีฟิลเตอร์เลย! เพื่อนฉันบอกว่า “มันดูเหมือนภาพถ่าย”… แต่มันคือการหายใจของความเงียบ! เส้นไหมดำๆ? เธอใส่มานานแล้ว… ไม่ได้ซื้อมา! มันคือความทรงจำที่เย็นชืดและยังคงอบอุ่นอยู่… 你们咋看? คอมเมนต์เริ่ม大战กันเถอะ!