Sila ang rebelde ng gabi

Nakatulog ako sa kama nang 17 minuto lang… para lang mag-isa sa sarili ko.

Di ako nag-upload ng video, nag-post ng caption, nag-Instagram story. Basta… nandito lang ako.

Sa panahon na bawat hininga ay ‘content’, sino ba ang nagpapalitaw na presence mismo ay paglaban?

Tapos! Di ako mag-ayos ng buhok

Nakita ko ang isang babae sa kanyang apartment nang umaga—walang makeup, walang lighting kit, walang audience. Ang paborito kong shot? Ang kamay niya habang binabasa ang libro habang nakatulog pa siya sa unan.

‘Wala itong value?’ sabihin mo. ‘Oo nga… pero sobra siyang real.

Hindi ako nagpa-show-off

Kami nga dati ay palaging ‘perform’: smile for the camera, perfect outfit, matalino pang sagot sa 45 seconds. Pero ano kung hindi tayo magpapakita? Pwede bang maging sarili lang?

Iyon ang simula ko—hindi sa eksena, sa katahimikan.

Sabihin mo kay Mama:

‘Di mo kailangan magpakita para mahal ka.’ Hindi ka kailangan maging perpekto para maging mahalaga. Pwede kang mababa’t di makikilala—pero ikaw ay mayroon na ring kapwa.

Tandaan: Ikaw ay sapat — kahit wala kang audience. Pwede kang manatili nang tahimik… at parating rebolusyonaryo na!

Ano kayo? Nakakaramdam ba kayo ng ganito? Comment section—baka may iba tayong nakakasundo dito! 🫶