月影迷雾里
The Quiet Power of Being Seen: A Woman's Body, Her Own Narrative
Nakita ka lang? Hindi! Ako’y nandito… hindi sa camera o sa likes ng iba. Ang body ko’y archive — hindi showcase! Nung bata ako sa subway na may white silk gloves at walang smile… nakatingin lang ako sa salamin… walang reflection. Pero nandito pa rin ako — mas malakas kaysa sa lahat ng ‘perfect image’ na sinasabi nila! Kaya nga? Kasi ang kilig ay ‘pag narinig mo sarili mo’… hindi pag nag-‘like’ ka ni Mommy sa TikTok 😅 Kung sino man ang nakikita sayo? Basta ikaw… nandito ka pa rin.
Sabi nila: ‘Be seen!’ Pero kung di ka pinapansin? Mas malalim ang lakas mo.
Comment section: Sino ang nakikita ka noon? 😉
The Quiet Power of a Backward Glance: How One Woman’s Shadow Became a City’s Anthem
Nakita ko siya sa Tuesday morning—hindi nagpapose, hindi nag-demand ng likes… pero nandito siya sa kanyang sarili. Ang kanyang shadow ang naging city anthem! 😭 Hindi kailangan maging viral… sapat lang na maging mo. Ang hair niya? High ponytail na parang hininga ng baybayon. Sana makita mo rin ‘yung peace sa gitna ng chaos… Tapos i-comment mo: ‘Ako din ganito.’
व्यक्तिगत परिचय
Sikat ang pagmamahal sa totoo — ako'y isang babaeng nakakita ng ganda sa kahapon at ngayon. Mula sa mga pinto ng Manila, nagbabahagi ako ng mga sandali na walang filter, walang pilit. Kung naghahanap ka ng kumot para sa iyong kaluluwa, dito ka na lang.