Quay lại là chiến thắng
Ai bảo đứng yên là yếu? Cô nàng này quay lưng cho cả thành phố… mà vẫn ‘hót’ như hit nhạc vàng.
Ánh sáng không nói dối
Ánh nắng không chiếu lên cô — nó chảy qua cô như thể cô là vật liệu quý hiếm nhất thế giới.
Không cần ai nhìn thấy
Tớ từng cố làm đẹp để được ‘like’, nhưng giờ tớ hiểu: thật sự mạnh mẽ khi bạn biết mình đáng giá — dù chẳng ai nhìn.
Cô ấy không posing… chỉ đang tự mình gặp gỡ trong khoảnh khắc lặng im đó.
Còn bạn? Đã bao lần quay lại mà chưa từng nhận ra: chính bạn mới là người đang thắng cuộc?
👉 Comment đi: Bạn từng tự hỏi “Mình có đủ tốt không” khi đứng một mình đâu đó? Chúng ta cùng chia sẻ nha! 😊
Rückblick im Dämmerlicht
Ich steh grad vor dem Fenster und schau rückwärts – nicht weil ich was verpasst hab, sondern weil ich endlich mal ich bin.
Die Frau mit dem Pony? Die hat sich einfach entschieden: ‘Hier bleib ich.’ Kein Like-Drang, kein Selfie-Alarm – nur das Gefühl: Ich bin hier.
So ein bisschen wie wenn man in München auf der Isar steht und sagt: ‘Ja, du bist echt.’
Tipp: Wenn du morgen wieder ins Büro gehst – versuch’s mal mit einem leisen Rückblick statt einem perfekten Lächeln.
Wer hat schonmal so getan, als wäre man unsichtbar… und trotzdem war man die ganze Zeit die Hauptrolle?
👉 Kommentiert doch mal: Was war euer letzter “Ich-bin-hier-ohne-zu-winken”-Moment? 🌿
پیچھے مڑنے کا ایک سانس
میں نے اسے ایک منگل کے صبح دیکھا، بس اتنا جانتا تھا کہ وہ کوئی فوٹو شو نہیں بن رہی تھی۔
میرا تو بس ہر وقت پچھلے پوز کرنا چاہتا تھا — مگر وہ تو خود بخود سائنس کر رہی تھی!
روشنی جھوٹ نہیں بولتی
اس کے پوتے سبز، دفتر والوں والے، بندوق والوں والے لوگ… سب نظر آتے تھے، لیکن وہ؟
بس وہ قائم تھی — جس طرح میرا روزمرّہ دِل زخمِ خود سمجھتا ہوا۔
تم نظر آؤ تو قوت؟
مجھ جتنوں نے 100 بار ‘دیدار’ بنائیند، واقعات اور راتِ آخر، مگر ان دونوں لوگوں کا مقابلہ؟ صرف اُس عورت نے! جس نے صرف اپنَّ حساب سمجھ لینا تجوّز دِلا دِلا۔
تو تم بولنٗج: ‘آج تم کون سا پوز لگاو؟’ میرا جواب: ‘پچھلا منظر’ 😅
آپ لوگ بتائئں — آپ کب آخر خود سے ملاقات کرتе ہو؟ 🤔