桜が触れたその手には、まだ温もりがある…って、誰かのコメントが涙をこぼす？　僕も今日、何を見た？　花びらは落ちるけど、いいね！なんて待ってないよ。風にまとわりつく髪より、雨の息を肩に預けたって…まるで「自分は見つけてる」って言ってるみたい。でもね、英雄じゃなくて、目撃者 needed なの。さあ、あなたも今日、何を見た？　#静かな美しさ #コメントで涙をこぼす

She didn’t pose… but the rain noticed.

No likes. No filters. Just a girl, a balcony, and cherry blossoms falling like unsent postcards to nobody.

Meanwhile, the city’s skyscrapers are full of algorithms screaming for attention—while she just… breathes.

I’d follow her home.

You too? Drop a comment if you’ve ever been beautiful without trying.

เธอไม่ได้โพสต์รูปเพื่อให้คนกดไลก์… เธอแค่นั่งฟังฝนตกบนบานคาลี่ แล้วปล่อยให้กลีบเชอร์รี่มันหล่นลงบนพื้นเปียกแบบจดหมายที่ไม่มีใครอ่าน 😅 มันไม่ใช่การประกวดความงาม… มันคือการ “อยู่อย่างเงียบ” ที่สวยที่สุดในโลกนี้! เธอไม่ใช่วีรีนของเมือง… เธอคือพยานของช่วงเวลาที่เราลืมไปแล้ว 🌸 ถ้าเธอโพสต์ว่า “ฉันเหงาใจ” จะมีคนมาคอมเมนต์ว่า “แม่มึงคือศิลเวอร์!” - เดี๋ยังไง? กดไลก์เลย!

Mình cũng ngồi đây như cô gái ấy — chẳng cần son phấn, chẳng cần like, chỉ cần một cơn mưa nhẹ và hoa anh đào rơi xuống nền gạch ướt… Nhưng biết không? Mình biết hết! Mình thấy nỗi buồn đẹp hơn cả ngàn lượt xem! Ai đó đang khóc trong thang máy? Không phải vì thất tình — mà vì đã từng sống thật. Bạn có dám ngồi yên như mình không? Comment ngay đi — mình sẽ gửi cho bạn một tách cà phê… và một chút ánh sáng từ quá khứ.