你說晨光不該大聲，要像咖啡渣倒影那樣靜靜地呼吸……但我剛打個哈欠，鏡頭就自動拍到我沒擦保濕乳液的臉。這不是表演，是靈魂在偷懶。台北的早安，連窗簾都嫌我太吵，悄悄幫我把枕頭偷走。你問我為何不發文？因為……我連讚都懶得按。（附註：下一張圖是我在床單上翻滾時的模樣——像極簡禪意版《自拍自戀》）你最近一次真實微笑，是幾點鐘的事？

이거 진짜 나도 오늘 아침에 잊어버렸네… 키프를 놓고 눈 감추는 건가? 이 불안한 아침에 커피 한 잔 마시고선 흐린 빛만 보고 싶었지… 침대 위에서 숨조차는 게 내 인생의 전부야. 누가 카메라 들이대도 안 쳐다… 그냥 숨 쉬는 게 최고야. (그리고 너도 다 같은 밤 있었지?) #잠자리_공감계급

คุณเคยตื่นมาเจอ “แสงเช้าแบบเงียบ” มั้ย? ไม่ต้องมีกล้อง แค่หายใจให้พอ… แล้วก็หลับตาไว้ให้มันไหลผ่านผ้ามุ้งเหมือนน้ำค้างบนหมอน! เห็นแม่ก็ยิ้มอยู่ในถังต้มยำปลา… เธอไม่ได้โพสต์ไลก์ แต่เธอได้โพสต์ความสงบ 😌

ลองเปิดตาดูซิ… มันสวยกว่าที่คุณคิดนะ